Rozdział 5

-Amelia! –krzyczy do ciebie Bartek. Zdezorientowani siatkarze patrzą raz na mnie raz na niego.

-Cześć Bartek. –uśmiechasz się.

-Wiedziałem, że to będziesz ty, wiedziałem. –mówi podekscytowany.

-Oj Bartuś, bo popuścisz z radości. –mówi do niego Michał W. Wszyscy zaczęli się śmiać, ja też. Tylko nie Bartosz.

-Śmieszne. –powiedział obrażony.

-Cześć Krzysztof Ignaczak jestem. –przedstawił mi się i wyciągnął w moim kierunku rękę.

-Amelia Mrozińska. –mówisz i witasz się z Krzysztofem. Reszta chłopaków tez ci się przedstawiła.

-Aha i główna zasada do nikogo nie mów Per Pan, zrozumiano? –mówi Paweł Zagumny. Kiwasz głową na znak, że rozumiesz.

-Dobra robimy tak…-zaczął Ignaczak. Wszyscy uważnie go słuchali. –Teraz wracamy na trening, a po nim przychodzimy do Amelii i przeprowadzamy z nią wywiad środowiskowy. –mówi, a wszyscy kiwają głową.

-Ale… -zaczynasz.

-Nie ma żadnego ale. –mówi Łukasz Ż. –To jaki numer pokoju? –pyta.

-88. –odpowiadasz zrezygnowana. Po tych słowach siatkarze wrócili do treningu. Cały czas ćwiczyli zagrywkę, atak, blok i odbiór. O 12 wyszliśmy z sali. Masaże są zawsze po kolacji więc po pierwszym treningu mam luz. Chyba, że któryś złapałby kontuzje czy coś.

-Widzimy się za 20 minut. –mówi Ignaczak.

-Dooobra. –mówisz przeciągle i każdy wchodzi do swojego pokoju. To 20 minut mija ci bardzo szybko. Słyszysz pukanie do drzwi wiec wstajesz z łóżka i otwierasz drzwi. Wszyscy zgodnie krzyczą „Cześć Amelia”, uśmiechasz się i odpowiadasz. Ruchem ręki zapraszasz olbrzymów do środka.  No co? Ty masz 1.78, a większość z nich ok. 2 metrów. Lekka różnica jest. Siadasz na swoim łóżku  i od razu słyszysz.

-Masz chłopaka? –pyta Ignaczak.

-Ty masz żonę. –marszczysz brwi.

-Tak mam. –mówi.

-No to co się pytasz czy mam chłopaka? –mówisz rozbawiona.

-Bo mi się podoba. –odpowiada. Reszta siatkarzy przysłuchiwała się naszej wymianie zdań.

-Aha.

-To masz czy nie masz tego chłopaka. –pyta kolejny raz.

Tak. –odpowiadasz.

-Tak masz, czy tak nie masz?

-Tak.

-Odpowiesz normalnie, a nie „tak”. –pyta poirytowany.

-Tak. –odpowiadasz, a wszyscy zaczynają się śmiać, tylko nie Krzysiek. 

-Odpowiedz normalnie. –mówi.

-Tak…-zaczynasz, ale widząc wzrok Krzysztofa, dopowiadasz. –Tak mam chłopaka. –mówisz.

-Dziękuje Panie Boże wreszcie doczekałem się odpowiedzi. –mówi i wszyscy wybuchamy śmiechem.

-Już cię lubię. –mówi Michał W.

-Miło. –uśmiechasz się.

-Skąd jesteś? –pyta Dawid Konarski.

-Wrocław. –odpowiadasz.

-Lubię Wrocław. –mówi Ruciak.

-Ja też, ale źle mi się kojarzy. –mówi Jarosz.

-Dlaczego? –pytasz.

-6 lat temu był tam wypadek pamiętasz? –mówi. Kiwasz głową. Wiesz o jaki wypadek chodzi. –Widziałem to na własne oczy. Jechałem za tym autem, w którym zginęły te trzy osoby. Składałem w tej sprawie nawet zeznania. Wtedy w sądzie mnie nie było, ale wiem, ze ten kierowca co w nich wjechał dostał dożywocie.

-To ty jechałeś za tym autem? –pytasz, a wszyscy patrzą na ciebie zdziwieni.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

No to mamy 5 rozdział ;-) Oglądacie dzisiejszy mecz? A może będziecie na nim? Ja niestety przed telewizorem. To kto wygra? :D